PRESS QUOTES: REVIEWS ARCTIC // BENELUX (FEB'11) AND FRANCE (TBA)
To be updated frequently


L'Avenir (BE)




DH (BE)




Le Soir (BE)



Accents L'Europe (Radio France International (FR)

"c’est la nouvelle merveille venue de Sučde .../... magnifique album concept"


DAMUSIC.BE (BE)




SOUNDSLIKE.BE (BE)




LE CRI DU COYOTE (FR)

ALBUM OF THE MONTH




De Standaard (BE)




Knack (BE)





ALTCOUNTRY (NL)




ROOTSTIME (BE)



Thomas Denver Johnsson is niet meer, lang leve I’m Kingfisher! Na tien jaar actief geweest
te zijn onder de naam van Thomas Denver Johnsson, vond Thomas het welletjes en welk moment 
is beter geschikt voor een naamwijziging als de release van een nieuw album “Arctic”. “The 
Kingfisher has landed” vermeldt Thomas op de hoofdding van zijn biografie en hij steekt zijn 
bewondering voor vogels niet onder stoelen of banken door de prachtige ijsvogel uit te kiezen 
als symbool. Een betere keuze kon hij niet maken, passend bij het ijzige profiel van zijn eerste 
conceptalbum “Arctic”, dat geďnspireerd is door de verhalen van de harde Poolexpedities en de fauna 
en flora ter plaatse, die de Noorse wetenschapper - ontdekkingsreiziger Fridtjof Nansen in de 
negentiende eeuw exploreerde.

Een origineel onderwerp verdient een originele bewerkingen en hiervoor staat Thomas als eigentijdse 
indie - folk artiest zeker garant. Met zijn vorige albums werd hij al op gelijke hoogte geplaatst als 
generatiegenoten M. Ward, Gillian Welch, Cat Power of Jason Molina, met duidelijke referenties naar de 
oudere generatie songsmeden als een Neil Young of Bob Dylan. Weinig jonge artiesten kunnen het singer-
songwriter genre zulk een originele wending geven dan I’M Kingfisher. Ondertussen heeft hij al een gedegen 
live reputatie opgebouwd met meer dan vierhonderd shows op zijn conto waarbij hij het podium deelde met 
Josh Rouse en Damien Jurado en samenwerkte met andere toppers in het genre waaronder Rosie Thomas, Ned Oldham 
en Jennie Stearns.

I’m Kingfisher volgt de ingeslagen weg van zijn alter ego, Thomas Denver Johnsson, maar gaat op het “Arctic” 
album meer experimenteren met percussie, blazers, elektrische gitaaraccenten, elektronische riedeltjes en 
synthesizer toetsen. Het grote deel van de songs is ondergedompeld in melancholie, die blijkbaar in Kingfisher’s 
tweede natuur zit gebakken. Zijn door merg en been gaande stem die met een schitterende natuurlijke tremolo een 
kruising lijkt van Eddie Vedder en een jonge Neil Young, maakt het geheel nog meer breekbaar en desolaat. Voor 
de liefhebbers van het singer-songwritergenre met hier en daar een folk inslag is dit album een ware openbaring, 
want elk nummer heeft iets origineels en vernieuwend te bieden. “Arctic” is dan ook een groeialbum dat bij elke 
beluistering nog meer van zijn geheimen prijsgeeft en in dit opzicht kan je elk nummer een uitblinker noemen. 
De plaat gaat van start op de dromerige tokkeltonen van een akoestische gitaar en een hartverwarmend orgeltje 
in het klagende en bluesy “Willing Night Plants”, dat mooi opbouwt met bijkomende elektrische gitaarklanken en 
engelachtige achtergrondzang. Blues is een stijl die I’M Kingfisher aangemeten is en ook perfect past bij het 
eenzaam weids klinkende, instrumentale“Arctic Fox Too Majestic For The Tundra”. Als meest melodieuze en radiovriendelijke 
song werpt het door aanstekelijke mandoline bezielde “Svalbard” zich op, een ritmische folkrocker, met unieke elektrische 
gitaaraccenten, uitstervend op een metronomische elektronische drum. “Feline Funeral” kan met zijn titel onmogelijk vrolijk 
klinken en snijdt door je hart met diepdroeve cellotonen en draagt net zoals Midlake zijn steentje bij tot de folk vernieuwing, 
net zoals het knappe “Twin Sorrow”, dat even mysterieus klinkt als Jim James en met zijn jazzy blazerklanken een extra jazzy 
dimensie meekrijgt. De maar liefst zeven minuten durende hypnotische ballade “Deer Theatre”, klinkt als een experimenterende, 
jonge Neil Young, die halverwege de song, de symfonisch dromerige klanken van keyboards en synthesizers laat aanrukken om naar 
een denderende finale van strummende akoestische gitaar en drammende percussie te stormen. Heel verrassend en spannend wordt 
het hevige “Peacock Color Song”, dat begint als een bezwerende Wovenhand ballade, maar met de uitbundige blazers een Calexico 
klank meekrijgt, terwijl “Smile With Your 1000 Teeth” dezelfde droeve warmte uitstraalt als een Neil Young in “Old Man” 
en een klein maar prachtig orgelstukje laat horen. Onze lieveling van de plaat is het getormenteerde “A Continent Lost”, 
dat in de tweede strofe emotioneel geďnstrumenteerd losbarst met percussie, venijnige cellotonen en met hevige elektrische 
gitaren de psychedelica in deze ballade laat sluipen. Werkelijk verstillend daarentegen is de afsluiter “The Whale Hunt”, 
dat neuriënd en met fluisterstem oproept tot reflectie op de rustige tonen van een eenzame akoestische gitaartokkel.

Degenen die Thomas Denver Johnsson al op handen droegen zullen met het debuutalbum van I’m Kingfisher een nieuwe episode 
ontdekken in de muzikale evolutie van deze singer-songwriter. Zo is “Arctic” zijn eigen muzikale expeditie die voor ons 
honderd procent geslaagd en vernieuwend klinkt: een plaat om te koesteren.

Blowfish


WITH MUSIC IN MY MIND (BE)